Company: Inne
Created by: federica.masante
Number of Blossarys: 31
English (EN)- Romanian (RO)
- Russian (RU)
- Spanish, Latin American (XL)
- Macedonian (MK)
- Indonesian (ID)
- Hindi (HI)
-
- Italian (IT)
- Serbian (SR)
- Spanish (ES)
- Czech (CS)
- Hungarian (HU)
- Arabic (AR)
- French (FR)
- Turkish (TR)
- Greek (EL)
- Dutch (NL)
- Bulgarian (BG)
- Estonian (ET)
- Korean (KO)
- Swedish (SV)
- English, UK (UE)
- Chinese, Hong Kong (ZH)
- Slovak (SK)
- Lithuanian (LT)
- Norwegian Bokmål (NO)
- Thai (TH)
- Portuguese, Brazilian (PB)
- Danish (DA)
- Polish (PL)
- Japanese (JA)
- Chinese, Simplified (ZS)
- Chinese, Traditional (ZT)
- Romanian (RO)
- Russian (RU)
- Spanish, Latin American (XL)
- Macedonian (MK)
- Indonesian (ID)
- Hindi (HI)
-
- Italian (IT)
- Serbian (SR)
- Spanish (ES)
- Czech (CS)
- Hungarian (HU)
- Arabic (AR)
- French (FR)
- Turkish (TR)
- Greek (EL)
- Dutch (NL)
- Bulgarian (BG)
- Estonian (ET)
- Korean (KO)
- Swedish (SV)
- English, UK (UE)
- Chinese, Hong Kong (ZH)
- Slovak (SK)
- Lithuanian (LT)
- Norwegian Bokmål (NO)
- Thai (TH)
- Portuguese, Brazilian (PB)
- Danish (DA)
- Polish (PL)
- Japanese (JA)
- Chinese, Simplified (ZS)
- Chinese, Traditional (ZT)
Stuart Hall określenie kilku połączonych charakterystyczne "moments", ale w procesach masowej komunikacji - produkcji, obrotu, dystrybucji/konsumpcji i reprodukcji.
Термин Стјуарта Хола за неколико повезаних, али препознатљивих "момената" у процесима масовне комуникације - производња, промет, дистрибуција/потрошња и репродукција.
Podczas zwykłego użytkowania termin ten odnosi się do czegoś, które dotyka lub oś coś innego; niektóre semioticians umożliwia odnoszą się do czegoś, co w niektórych poczucie części (lub części tej samej domeny co) something else.
U običnoj upotrebi, ovaj termin se odnosi na nešto što dodiruje ili se graniči sa nečim drugim; neki semiotičani ga koriste da označe nešto što je u određenom smislu deo nečeg drugog (ili je deo istog domena kao nešto drugo).
Określenie Lévi-Strauss środki istniejącym materiałów, które są gotowe do ręki (i w procesie przyczyniające się do budowy własnym tożsamości) jest powszechnie używanym do odwoływania się do intertextual authorial praktyką przyjmowania i dostosowania sygnały z innych tekstów.
Termin Levi Strosa koji se odnosi na prihvatanje prethodno stvorenih dostupnih materijala i koji u tom procesu utiču na građenje identiteta. Termin se široko koristi da označi intertekstualne prakse usvajanja i prilagođavanja znakova iz drugih tekstova.
W najbardziej ekstremalnych wersji "hipoteza Sapir-Whorf" można opisać jako dotyczące dwóch skojarzonych zasad: determinizm językowe i językowej Relatywizm. Stosowanie tych dwóch zasad, praca doktorska Whorfian jest, że ludzie, którzy różnymi językami postrzegają i myśleć o światowej zupełnie inaczej, ich wizji świata w kształcie lub określona przez język kultury (pojęcie odrzucone przez determinists społecznych). Krytyków należy zauważyć, że nie można dokonać apelacji o różnicach w doktrynie wyłącznie na podstawie różnic w struktury językowej.
U najekstermnijem smislu, "Sapir-Vorfpva hipoteza" se može opisati kao povezivanje dva principa - lingvistički determinizam i lingvistički relativizam. Primenom ova dva principa Vorfova ideja je da ljudi koji govore različite jezike shvataju i razmišljaju o svetu različito, jer su njihovi pogledi na svet oblikovani ili određeni jezikom kulture (ideja koju odbijaju društveni deterministi). Kritičari smatraju da se ne može reći da postoje različiti pogledi na svet samo na bazi razlika u jezičkoj strukturi.
Saussure języka był relacyjnego systemu "wartości". Wyróżnił wartość znaku z jego znaczne lub znaczenie więzy. a znak nie ma wartość 'absolute' sam w sobie - jego wartość zależy od jego stosunków z innych znaków w ramach systemu signifying jako całości. Wyrazy w różnych językach może mieć równoważne znaczenie więzy różne wartości, ale, ponieważ należą do różnych sieci stowarzyszeń.
Za Sosira, jezik je predstavljao odnosni sistem "vrednosti". On je razlikovao vrednost znaka od njegovog značenja. Znak nema "apsolutnu" vrednost sam po sebi - njegova vrednost zavisi od odnosa sa drugim znakovima unutar značenjskog sistema kao celine. Reči u različitim jezicima mogu da imaju ekvivalentna referentna značenja ali različite vrednosti jer pripadaju različitim mrežama asocijacija.
Luźno termin odnosi się do przypisania wartości, ale on również używana jest dokładniej odnoszą się do jej przypisanie do członków binarne poinformował semantycznych, gdzie jeden znaczonym i jego przelana zwracana kwota jest nieoznaczone (i pozytywnie valorized) podczas drugiej jest oznaczony (i negatywnie valorized).
Termin se uopšteno odnosi na dodeljivanje vrednosti, ali se takođe odnosi na dodeljivanje vrednosti članovima binarnih semantičkih suprotnosti, gde jedan označitelj i njegovo označeno nisu markirani (odnosno pozitivno su vrednovani) dok su drugi markirani (ili negativno vrednovani).
Structuralists takie jak Lévi-Strauss twierdzi, że istnieje uniwersalna struktura psychicznego na podstawie pewnych podstawowych poinformował binarne. Ta struktura jest przekształcany w powszechnej strukturalnych wzorców ludzi kultury poprzez powszechnej językowych kategoriach.
Strukturalisti, kao što je Levi-Stros, smatraju da postoji univerzalna mentalna struktura koja se zasniva na određenim osnovnim binarnim suprotnostima. Struktura se transformiše u univerzalne strukturne obrasce u ljudskoj kutluri putem univerzalnih lingvisičkih kategorija.
Model triadic znaku opiera się na podział znak na trzy niezbędne elementy składowe. Model Peirce znaku jest triadic.
Trijadski model znaka se zasniva na podeli znaka na tri neophodna sastavna dela. Pirsov model je trijadski model.
Możemy stają się tak używane do znanych konwencje w naszego codziennego użytku różnych mediów że zaangażowane kody często wydają się "przejrzyste" i samego medium wydaje się być neutralne. Nośnik charakteryzuje się multiinstrumentalista myśleć jak czysto środkiem do osiągnięcia, gdy tekst jest uważany za "refleksji", "Przedstawicielstwo" lub "wyrażeniem". Stan tekstu jako tekstu - jego 'textuality' i istotność - jest zminimalizowany. Commonsense mówi nam, że przelana zwracana kwota jest unmediated, a znaczonym jest "przejrzyste" i czysto denotative, jako kiedy będziemy interpretować telewizji lub zdjęcia jako "okno na świecie".
Poznate konvencije svakodnevne upotrebe medijuma dovode do toga da se dati kodovi čine "transparentnim" a medijum "prirodnim". Ovaj medijum se od strane instrumentalista smatra za sredstvo za postizanje cilja, gde se tekst smatra za "odraz", "predstavljanje" ili "izraz". Status teksta kao teksta - tekstualnost i materijalnost - je sveden na najmanju meru. Zdravorazumski se smatra da je označeno neposredno i da je označitelj "transparentan" i čisto denotativan, kao kada se televizija ili fotografija smatraju za "prozore u svet".
Codzienne odniesienia do komunikacji opierają się na modelu "układ przenoszenia", w którym "nadawca" "transmituje „"wiadomości"do"odbiorca"- formułę, która zmniejsza znaczenie"zawartość"(wydana jak działka) i która dąży do wspierania zamierzonych fallacy. Jest to również podstawą modelu Shannon i Weaver firmy znane komunikacji, która sprawia, że nie dodatek dla znaczenie kontekstu społecznego.
Uobičajena upotreba pojma komunikacije se zasniva na modelu prenosa u kojem "pošiljalac" "prenosi" "poruku" "primaocu" - formula koja redukuje značenje na "sadržaj" (tretirajući ga kao paket koji se dostavlja) i samim tim podstiče namerne zablude. Ovo je takođe osnova dobro moznatog modela komunikacije Šenona i Vejvera koji ne uzima u obzir značaj društvenog konteksta.
Universalists językowe twierdzą, że możemy powiedzieć cokolwiek chcemy powiedzieć w dowolnym języku i że niezależnie od mówimy w jednym języku może zawsze przetłumaczona na inny. Tłumaczenia językowe relativists między jednym języku, a drugi jest co najmniej, problematyczne, a czasami niemożliwe. Niektórzy komentatorzy również stosować to "tłumaczeniu" unverbalized myśli język. Nawet w jednym języku, niektóre relativists sugerują, że wszelkie przeformułowania wyrazów ma znaczenie dla znaczenia, jednakże subtelne: nie jest możliwe powiedzieć dokładnie tak samo w różne słowa; powtórne określenie coś przekształca sposoby znaczenie mogą być dokonywane z, i w tym sensie, formy i treści są nierozdzielne i wykorzystanie nośnik przyczynia się do kształtowania znaczenie.
Lingivistički univerzalisti smatraju da može da se kaže bilo šta na svakom jeziku i da šta god da se kaže na jednom, može da se prevede na drugi jezik. Međutim, lingivistički relativisti smatraju da je prevod sa jednog na drugi jezik u najmanju ruku problematičan a nekad i nemoguć. Neki teoretičari koriste ovaj termin kada govore o "prevođenju" neverbalizovanih misli u jezik. Neki relativisti smatraju da čak i u okviru jednog jezika svaka ponovna formulacija reči utiče na značenje - nemoguće je reći jednu istu stvar različitim rečima. Ponovna formulacija nekada menja način na koji se stvara značenje i, samim tim, oblik i sadržaj su nerazdvojivi i upotreba medijuma utiče na oblikovanje značenja.
W ramach Stuart Hall to kod ideologicznej, w którym dekoder pełni podziela kod tekstu i akceptuje i reprodukuje preferowany odczytu (czytanie, które mogą nie być wynikiem zamiaru świadome częścią author(s)) - w taka postawa tekstowe kodu wydaje się "naturalny" i "przejrzyste".
Prema Stjuartu Holu, dominantan kod je ideološki kod gde "dekoder" (čitalac) u potpunosti deli tekstualni kod i prihvata željeni efekat čitanja, tako da se tekstualni kod čini "prirodan" i "transparentan".
Analogiczne do Chomsky'ego pojęcie "transformational gramatyki", structuralists europejskich takich jak Lévi-Strauss twierdził, że nowe wzorce strukturalnych kultury są generowane z istniejących poprzez formalne "zasady transformacji" na podstawie systematycznej podobieństwa, równoważności lub równoleżnikami, lub ewentualnie odwróceń symetryczne.
Analogno ideja Čomskog o "transformativnog gramatici", evropski strukturalisti, kao što je Levi-Straus, smatraju da su novi strukturni obrasci u kulturi nastali od prethodnih putem formalnih "pravila transformacije" na osnovu sistemskih sličnosti, jednakosti ili paralela, ili simetričnom inverzijom.
Derrida twierdził, że dominujący ideologicznej dyskursu polega na metafizycznych iluzję przestępne oznaczony - ostatecznym wyraz w samym sercu system signifying, który jest opisywany jako "bezwzględne i Nieredukowalna", stabilne, ponadczasowe i przejrzyste - tak, jakby były niezależne i przed tego systemu.
Derida smatra da se dominantni ideološki diskurs oslanja na metafizičku iluziju transcendentalnog označenog - krajnje reference u sistemu označavanja koja se posmatra kao "apsolutna i neuništiva", stabila, vanvremenska i transparentna, prethodna i nezavisna od sistema.
To stanowisko, że formy i treści tekstu określa, w jaki sposób są dekodowane. Krytyków to postawa twierdzą, że dekodery mogą doprowadzić do tekstu kody własne którego nie pasują do tych, które są używane przez encoder(s), i które mogą kształtu, ich dekodowania go.
Prema ovom gledištu, oblik i sadržaj teksta određuju kako se on "dekodira". Kritičare ovog gledišta smatraju da oni koji "dekodiraju" tekst mogu da u taj proces unesu i svoje kodove koji nisu isti kao oni koriščeni prilikom "kodiranja" teksta i koji potom oblikuju "dekodiranje".
Chociaż wiele kodów Pejzaż semiotyczny są traktowane przez niektóre semioticians jako "tekstowy" kody (czytanie "world" poprzez metaforę "tekst"), to można uważać za stanowiące jedną grupę głównych kodów, obok kody społecznych i interpretacyjnych.
Dok se mnogi semiotički kodovi često smatraju za "tekstualne" (čitanje "sveta" kroz metaforu "teksta"), tekstualni kodovi u užem smislu čine jednu od osnovnih grupa kodova, zajedno sa društvenim i interpretativnim kodovima.
Najbardziej zasadniczo termin ten jest używany do odwoływania się do niczego, co "mozna" w rozumieniu; niektóre teoretyków "world" jest "tekst społecznej". , Chociaż pojęcie wydaje przywilej zapisywane tekstów (wydaje graphocentric i logocentric), w większości semioticians "tekst" jest system znaków (w postaci słów, obrazów, dźwięków lub gesty).
U najširem smislu, tekst označava bilo šta što može da se "čita" sa značenjem. Za neke teoretičare, "svet" je "društveni tekst". Iako se čini da termin privileguje pisani tekst (deluje grafocentrično i logocentrično), većina semiotičara smatra "tekst" za sistem znakova (u obliku reči, slika, zvukova i/ili pokreta).
Analiza Syntagmatic jest techniką literaturoznawca, która dąży do ustanowienia "Struktura powierzchni' tekst i relacje między jego części. Badanie syntagmatic stosunki ujawnia zasady lub Konwencji, leżących u podstaw produkcji i tłumaczenia tekstów.
Sintagmatska analiza je strukturalistička tehnika koja teži da uspostavi "površinsku strukturu" teksta i odnosa između njegovih delova. Proučavanje sintagmatskih odnosa otkriva pravila i konvencije koje su u pozadini stvaranja i tumačenja teksta.
Syntagm jest uporządkowany kombinacji oddziałujących signifiers, która stanowi znaczącą całość (czasami nazywany "łańcuch"). w języku, zdanie, na przykład jest syntagm wyrazy. Syntagmatic stosunki są różne sposoby, w których składowych jednostek w obrębie tego samego tekstu mogą być strukturalnie związane ze sobą.
Sintagma predstavlja uređenu kombinaciju označitelja koja čini smisaonu celinu. U jeziku je rečenica, na primer, sintagma od reči. Sintagmatski odnosi su različiti načini kako sastavne jedinice u okviru jednog teksta mogu da budu u strukturnom odnosu jedna prema drugoj.
Morris podzielony Semiotyka trzy gałęzie: syntactics (lub składnia), semantyki i Pragmatyka. Syntactics odnosi się do badań strukturalnych stosunków między znakami. Interpretację znaków przez użytkowników można również postrzegać jako poziomy odpowiadające te trzy filie - syntaktyczne poziom jest uznawanie znaku (w stosunku do innych znaków).
Moris deli semiotiku na tri grane: sintaksa, semantika i pragmatika. Sintaksa se odnosi na studiju odnosa među znacima. Tumačenje znakova od strane korisnika se takođe može posmatrati u skladu sa ovom podelom na tri grane - sintaksički nivo zpredstavlja prepoznavanje znakova u odnosu na druge znakove.
Saussure w perspektywie sémiologie pochodzi z rękopis 1894. "Semiologii" jest czasem używane do odwoływania się do badania znaków przez tych tradycji Saussurean (np. Barthes, Lévi-Strauss, Kristeva i Baudrillard), ile "semiotyki" czasami odnosi się do osób pracujących w tradycji Peircean (np. Morris, Richards, Ogden i Sebeok). 'Semiologii"czasami odnosi się do pracy dotyczy przede wszystkim analizy tekstu, ile"semiotyki"odnosi się do pracy bardziej filozoficznie zorientowanych.
Sosirov termin semiologija datira iz rukopisa iz 1894. godine. Termin "semiologija" se nekad koristi da označi proučavanje znakova u Sosirovoj tradiciji (na primer, Bart, Levi-Straus, Kristeva i Bodrijar), dok se "semiotika" onda odnosi na Pirsovu tradiciju (na primer, Moris, RIčards, Ogden i Sebeok). Takoše, semiologija može da označava rad koji se fokusiran na tekstualnu analizu, dok je semiotski rad više orijentisan ka filozofiji.
W teorii subiektywnych dokonano rozróżnienia pomiędzy "temat" i "indywidualne". Przy jednoczesnym poszczególne rzeczywistą osobę, podmiot jest zbiór ról zbudowane przez dominującego wartości kulturalnych i ideologicznej (np z punktu widzenia klasy, wiek, płeć i przynależność rasowa). Pojęcie literaturoznawca "położenie przedmiotem" odnosi się do "statut" (budowa) przedmiotem przez tekst. Zgodnie z tej teorii tekstowy (lub hiszpański) pozycjonowania, czytelnik jest zobowiązany do podjęcia "temat położenie", które już istnieje w ramach struktury oraz kodów tekstu. Przedmioty są zatem zbudowany jako "idealny czytelników" poprzez stosowanie kodeksów.
U teoriji subjektiviteta, postoji razlika između subjekta i pojedinca. Dok je pojedinac realna osoba, subjekat je sklop uloga koje su formirane od strane kulturnih i ideoloških vrednosti (na primer, klasa, godine, pol i etnička pripadnost). Strukturalistička ideja "pozicioniranja subjekta" se odnosi na "građenje" subjekta u okviru teksta. Prema ovoj teoriji tekstualnog (ili diskurzivnog) pozicioniranja, čitalac je obavezan da usvoji "poziciju subjekta" koja postoji u strukturi i kodovima teksta. Subjekti su stoga izgrađeni kao "idealni čitaoci" kroz upotrebu kodova.
Chociaż niektóre semioticians zachowały dotyczą literaturoznawca z formalnymi systemami (koncentrując się głównie na szczegółowe badania narracji, filmowy i telewizyjny edycji i tak dalej), wiele stały więcej danych z Semiotyka społecznej. Klucz obawy społeczne semioticians jest z "oznaczający praktyk" w konkretnych kontekstów społeczno kulturowych. Semioticians społecznego przyjmuje do wiadomości, że realia nie wszystkie są równe i są zainteresowani "witryn zmagań" w których realiów są kwestionowane. Korzenie społecznego Semiotyka wiąże się wcześniej teoretycy. Saussure, sam napisał o Semiotyka jako "nauka zajmująca życia objawów w ramach społeczeństwa".
Dok se neki semiotičari strukturalistički bave formalnim sistemima (fokusirajući se na detaljne studije narativa, filma, televizije i slično), većina se više bavi društvenom semiotikom. Društveni semiotičari se pre svega bave praksama signifikacije u određenim društveno-kulturalnim kontekstima. Društveni semiotilari prihvataju da nisu sve stvarnosti jednake i zanimaju se za mesta gde se stvarnosti sudaraju. Koreni socijalne semiotike se nalaze kod ranih teoretičara. Sosir je sam smatrao semiotiku za "nauku koja se bavi životom znakova unutar društva".
Determinizm społecznej jest nastawienia, które potwierdza prymat czynniki społeczne i polityczne, zamiast autonomicznych wpływ nośnik (czy to język lub technologia). Determinists społecznego odrzucić przyczynowo-skutkowych pierwszeństwa na język przez determinists językowe i technologii przez determinists technologii.
Društveni determinizam je stav po kojem se daje prednost društvenim i političkim faktorima naspram nezavisnom uticaju medijuma (bilo da je u pitanu jezik ili tehnologija). Druptveni determinizam ne prihvata primat koji lingivistički deterministi daju jeziku i tehnološki deterministi daju tehnologiji.
Jednocześnie wszystkie kody Pejzaż semiotyczny są w szerokim tego słowa znaczeniu kody społecznych, społecznego kodów można również postrzegać jako stanowiące główne podgrupy kodów, obok tekstowe kodów i kodów interpretacyjnych. Kody społecznego w tym sensie węższy dotyczą nasza wiedza milcząca świat społeczny i niezapisanych kody takie jak kody ciała, kody i zachowań kody.
Svei semiotički kodovi su u širem smislu društveni kodovi, ali se društveni kodovi mogu videti i kao osnovna podgrupa kodova, pored tekstualnih i interpretativnih kodova. Društveni kodovi, u užem smislu, se odnose na naše poznavanje društva i uključuju nepisasne kodove kao što kodovi tela, robe i ponašanja.
Było to termin jego Baudrillard (pożyczonych od Plato); "Symulakry" to "kopie bez oryginały" - formularza głównego, w którym możemy spotkać teksty w postmodern kultury.
Bodrijarov termin, preuzet od Platona, koji simulakrumom naziva kopije bez originala, što je osnovni vid u kojem nalazimo tekstovi u postmodernizmu.
Są one zachowań znaczenie produkcji, w których ludzie engage (łącznie z produkcją i czytanie tekstów) Szczególne konwencje lub zasady budowy i interpretacji.
Stvaranje značenja od strane ljudi (uključujući stvaranje i čitanje teksta) koje prati određene konvencije i pravila stvaranja i tumačenja.
W ramach modeli transmisji komunikatu terminy te są używane do odwoływania się do uczestników w aktach komunikat (komunikacja jest przedstawiany jako liniowe proces "wysyłanie „"wiadomości"do"odbiorca"). Semioticians zwykle uważają takie modele jako reductionist (zmniejszenie znaczenia "zawartość"), główny sprzeciw Pejzaż semiotyczny jest zazwyczaj transmisji modeli nie funkcji Pejzaż semiotyczny koncepcja kod, ale powiązane zastrzeżeń odnoszą się do modelu zaniedbywania potencjalnego znaczenia celów, relacje, sytuacji i nośnik.
Ovi termini se koriste u kontekstu modela prenosa komunikacije da bi označili učesnike u komunikacijskom činu (gde se komunikacija predstavlja kao linearni proces "slanja" "poruke" "primaocu") Semiotičari često smatraju takve modele za redukcionističke (gde se značenje reducira/smanjuje na "sadržaj"). Glavni semiotički argument je to da modela prenosa ne uključuje semiotički pojam koda, kao i da ne uzima u obzir moguć značaj namera, odnosa, situacija i medijuma.
Model diadyczny znaku opiera się na znak podziału na dwa niezbędne elementy składowe. Model Saussure znak jest diadyczny (należy zauważyć, że Saussure podkreślał, że taki podział był czysto analityczne).
Dijadski model znaka se bazira na podela znaka na dva neophodna sastavna dela. Sosirov modela znaka je dijadski, ali je on smatrao da je takva podela čisto analitička.
Są tekstowe kody, które są odzwierciedleniem stanu rzeczywistego. Tych, które są postrzegane jako "realistyczna" (zwłaszcza w filmie i telewizji) są rutynowo doświadczenie tak, jakby były nagrania lub bezpośrednie reprodukcji rzeczywistości, a nie jako oświadczenia w formie kodów.
To su tekstualni kodovi koji predstavljaju stvarnost. Oni koji se smatraju "stvarnim" (posebno na filmu i televiziji) se uobičajeno doživljavaju kao beleženja ili diretkne reprodukcije stvarnosti, pre nego predstavljanja u vidu kodova.
W ogóle zwyczaj, termin ten odnosi się do wizerunku coś w każdym medium w postaci tekstu. Jednak, jak standardowe słowniki przypominają nam, przedstawienie jest coś, co stoi za lub zamiast czegoś innego - co jest oczywiście to, co semioticians Znak wywoławczy. Semiotyki przedpola i problematyzuje procesu reprezentacji.
U opštoj upotrebi, predstavljanje je opis nečega kroz medijum. Predstavljanje je uvek nešto što stoji umesto nečeg drugog, što semiotičari nazivaju znakom. Semiotičari se bave problematikom procesa predstavljanja.
Termin 'relatywizm' często albo okres nadużywania przez krytycy konstruktywizmu (zwłaszcza Realiści, dla których może odnosić się do wszelkich epistemologiczne stanowiska niż realizm) lub przez konstruktywizmem, sami odnosi się do pozycji zgodnie z którą "wszystko idzie" z którym nie chcą się wiązać. Krytyków kojarzy relatywizmu skrajnego idealizmu lub nihilizm, Zaprzeczając istnieniu prawdziwe tworzywo świata - które to nie koniecznie wiąże. , Ponieważ kilka teoretyków wybrać etykietę siebie relatywistów jest trudna do zdefiniowania terminu odpowiednio. , Jedna charakterystyka jest jako stanowisko, że istnieje wiele alternatywnych wersji rzeczywistość, która może być oceniana tylko w stosunku do siebie nawzajem i nie "absolutne", stałe i uniwersalne prawdy, rzeczywistości, znaczenie, wiedzy lub pewności.
Termin relativizam se često zloupotrebljava od strane kritičara konstruktivizma (pre svega realista, za koje on označava bilo koji epistemološki stav koji nije realizam) ili od strane samih konstruktivista koji ga koriste da označe stav gde "sve može da bude" i sa kojim oni ne žele da budu povezani. Kritičari povezuju relativizam sa ekstremnim idealizmom ili nihilizmom koji poriče postojanje realnog materijalnog sveta, što ne mora da bude slučaj. S obzirom da malo teoretičara žele da se nazivaju relativistima, teško je adekvatno definisati termin. Jedan način da se definiše je kao stav da postoji više alternativnih verzija realnosti koji mogu da se procenjuju u odnosu jedna prema drugoj a ne u odnosu prema nekom "apsolutu", stalnoj ili univerzalnoj istini, stvarnosti, smislu, znanju ili izvesnosti.
Jest to termin przyjęty z Althusserian marksizmu, gdzie odnosi się do względnej niezależności "nadbudowa" społeczeństwa (w tym ideologii) od gospodarczej (lub techno ekonomiczne) 'base' (w przeciwieństwie do ortodoksyjnej marksistowskiej stanowisko że ten określa były - stanowisko podobne do Determinizm technologiczny).
Termin usvojen od strane Altuserovog marksizma, koji se odnosi na relativnu nezavisnost "nadstrukture" društva (uključujući ideologiju) od ekonomske (ili tehnološko-ekonomske) "osnove" (što je suprotno tradicionalnom marksističkom stavu da ovo drugo određuje prvo, što je stav sličan tehnološkom determinizmu).
Marshall McLuhan jest przekonanie, że "medium jest komunikat" może być postrzegana jako semantycznych dotyczą: semiotyk medium nie jest "neutralny". Każdego medium ma swoje własne ograniczenia techniczne, affordances i kulturowe konotacje. Oznaczało sam może zostać zmieniona przez zmianę medium użytego pojazdu znak.
Ideja Maršala Mekluana da je medijum jednako poruka može da se posmatra i kao semiotičko pitanje: za semiotičara medijum nije neutralan. Svaki medijum ima svoja tehnička ograničenja, mogućnosti i kulturne konotacije. Označeno može da bude promenjeno ako dodje do promene medijuma koji se koristi za označitelja.
Zjawisko to powiedział do naddeterminowane, kiedy to można przypisać wiele czynników decydującym. Overdetermined czytania tekstów są te, w których preferowane czytania jest bardzo jasne, z overcoded kody emisji i znajomość praktyki reprezentacyjnych.
Fenomen je predeterminisan ako se smatra da je određen višestrukim faktorima. Predeterminisano čitanje teksta je ono gde je željeni efekat teksta vrlo jasan zbog toga što se preterano upotrebljavaju kodovi emitovanja i što su dobro poznati korišćeni vidovi predstavljanja.
W ramach Stuart Hall to ideologiczne kod, w którym czytelnik, którego sytuacja społeczna umieszcza je w relacji bezpośrednio opozycyjna do dominującej kod, rozumie preferowane czytania ale nie współużytkują kod tekstu i odrzuca tego czytania, wniesienia ponosi alternatywne kod ideologicznych.
Prema Stjuartu Halu, to je ideološki kod u kom čitalac, čiji društveni kontekst je takav da je on u odnosu koji je suprotan dominantnom kodu, razume šta je željeni efekat teksta ali ne deli tekstualni kod i odbacuje tekst, što dovodi do stvaranja alternativnog ideološkog koda.
Zjawisko to powiedział do naddeterminowane, kiedy to można przypisać wiele czynników decydującym. Overdetermined czytania tekstów są te, w których preferowane czytania jest bardzo jasne, z overcoded kody emisji i znajomość praktyki reprezentacyjnych.
Fenomen je predeterminisan ako se smatra da je određen višestrukim faktorima. Predeterminisano čitanje teksta je ono gde je željeni efekat teksta vrlo jasan zbog toga što se preterano upotrebljavaju kodovi emitovanja i što su dobro poznati korišćeni vidovi predstavljanja.
W ramach Stuart Hall to ideologiczne kod, w którym czytelnik, którego sytuacja społeczna umieszcza je w relacji bezpośrednio opozycyjna do dominującej kod, rozumie preferowane czytania ale nie współużytkują kod tekstu i odrzuca tego czytania, wniesienia ponosi alternatywne kod ideologicznych.
Prema Stjuartu Halu, to je ideološki kod u kom čitalac, čiji društveni kontekst je takav da je on u odnosu koji je suprotan dominantnom kodu, razume šta je željeni efekat teksta ali ne deli tekstualni kod i odbacuje tekst, što dovodi do stvaranja alternativnog ideološkog koda.
Reifikacji czegoś (lub 'hypostasize') jest 'thingify': leczenie stosunkowo streszczenie oznaczało, jak gdyby coś jednego, ograniczone, niezróżnicowanych, stałe i niezmienne, istotą która może być lekceważony (patrz esencjalizmu).
Opredmetiti nešto znači smatrati da je relativno apstraktno označeno u stvari jedinstvena, ograničena, nediferencirana, stalna i nepromenjiva stvar, a da se njegova esencijalna priroda može uzeti zdravo za gotovo (vidi esencijalizam).
Termin ten został użyty do odnoszą się do założenia tego) to jest warunek konieczny to znak że znaczonym ma referent (w szczególności, materiał obiektu na świecie), lub b), rozumieniu znak leży wyłącznie w jego referent.
Ovaj termin se koristi na pretpostavku da a) je neophodan uslov znaka da označitelj ima referencu (a posebno, materijalan objekat u svetu) ili b) značenje znaka se nalazi samo u referenci.
Jaki znak "oznacza". W Peirce triadycznych wzór znak, że nazywa się obiekt. W Saussure diadyczny model znak referent na świecie nie jest jawnie Polecane - tylko oznaczało - koncepcja, która może lub nie może odnosić się do obiektu na świecie.
Ono što znak obeležava. U Pirsovom trijadskom modelu znaka, to se naziva objekat. U Sosirovom dijadskom modelu znaka, referenca ne mora da postoji u svetu - samo označeno, što je koncept koji može a i ne mora da bude stvarni objekat.
Użycie tego terminu zależy głównie w odniesieniu do różnych estetycznych ruchów, teoretyczne ramy i mediów, z którym jest skojarzona - więc istnieje wiele różnych "realisms", choć jest wspólny cel realista "aby pokazać rzeczy, jak są one naprawdę' (bez znaczenia pojęcia do konstruktywistycznej). w codziennego użytku, które "realistyczna" oświadczenia są te, które są interpretowane jako w pewnym sensie "prawdziwego życia".
Upotreba ovog termina uglavnom varira kroz estetske pokrete, teoretske okvire i medije sa kojima se povezuje - tako da postoji više različitih "realizama", iako je uobičajeni realistički cilj da "pokaze stvari onakvim kakve zaista jesu" (ideja koja nema smisla za konstruktiviste). U svakodnevnoj upotrebi, "realističke" predstave su one koje se tumače kao verne stvarnosti.
Argument 'rzeczywistość' lub 'świat' jest przynajmniej częściowo stworzony przez język (i inne media) możemy wykorzystania podkreśla prymat znaczonym - sugeruje, że oznaczało kształtuje przez znaczonym, a nie odwrotnie. Niektórych teoretyków stres istotności znaczonym.
Argument da je "stvarnost" ili "svet" makar delimično stvoren jezikom (ili drugim medijima) insistira na primatu označitelja - sugerišući da je označeno oblikovano označiteljem pre nego obratno. Neki teoretičari naglašavaju materijalnost označitelja.
Bez edycji zdjęć fotograficznych i foliowe są indexical, niż po prostu ikony - choć można nazwać je "ikony indeksów (lub indeksy)". A obraz fotograficzny jest indeks efekt światła na emulsji fotograficznej. Indexical charakter fotografii zachęca tłumaczy je traktować jako "cel" i przejrzyste rekordy "rzeczywistość".
Neobrađene fotografije i filmske slike su indeksirane, pre nego ikoničke - iako se mogu zvati i ikoničkim indeksima. Fotografska slika je indeks u pogledu svetla na fotografskoj emulziji. Indeksirani karakter fotografije podstiče posmatrača da ih smatra za "objektivne" i transparentne snimke "stvarnosti".
Na jednej okazji Barthes twierdzili, że zdjęcie jest "wiadomość bez kodu". Jednak, mimo, że zdjęcia są indexical (jak również ikony) fotografii obejmuje tłumaczenie z trzech wymiarach na dwóch, jak również wiele zmiennych praktyk reprezentacyjnych. w związku z tym, niektóre semioticians odnoszą się do "czytania zdjęć".
Bart je smatrao da su fotografije "poruke bez koda". Međutim, iako su fotografije indeksirane (kao i ikoničke), fotografija podrazumeva prevod sa tri dimenzije na dve. To ima za posledicu da mnogi semiotičari govore o "čitanju fotografija".
Barthes przyjęte z Hjelmslev przekonanie, że są różne zamówienia oznaczenie (poziomy znaczeniowe) w systemach semantycznych. Pierwszej kolejności oznaczenie to oznaczenie: na tym poziomie jest znak składający się z znaczonym i oznaczała. Konotacji jest drugorzędne znaczenie, który używa znaku wyznaniowy (znaczące i oznaczała) jako znaczące i przywiązuje do niej dodatkowy oznaczało. Barthes twierdzi, że rozkaz oznaczenie o nazwie oznaczenie i konotacji łącząc się dają ideologii w postaci mitu-który został opisany jako trzeciej kolejności oznaczenie. Różnice między trzy rzędy oznaczenie nie są jednoznaczne.
Bart je od Jelmsleva usvojio ideju da postoje različiti nivoi signifikacije (značenja) u semiotičkim sistemima. Prvi nivo signifikacije je denotacija: na ovom nivou se znak sastoji od označitelja i označenog. Konotacija je drugi nivo signifikacije koji koristi denotativni znak (označitelj i označeno) kao svoj označitelj i vezuje ga za dodatno označeno. Bart smatra da se nivoi signifikacije denotacija i konotacija kombinuju kako bi se stvorila ideologija u formi mita, što predstavlja treći nivo signifikacije. Razlike između tri nivoa signifikacije nisu strogo definisane.
W przeciwieństwie do emisji kody kody narrowcast skierowane są ograniczone publiczność, strukturalnie bardziej złożony, mniej powtarzalne i wydają się być bardziej subtelne, oryginalny i nieprzewidywalne.
Suprotno kodovima opšteg emitovanja, kodovi ciljanog emitovanja su usmereni na ograničenu publiku, strukturno su komplikovaniji, manje se ponavljaju i često su suptilniji, originalniji i manje predvidivi.
Według determinists językowe naszego myślenia (lub "światopogląd") jest określana przez język - samo użycie języka werbalnego lub struktur gramatycznych, różnice semantyczne i wbudowana ontologii w języku. Bardziej umiarkowane stanowisko jest to, że myślenie może być "pod wpływem" raczej niż nieunikniony "wyznaczony" przez język: to jest procesem dwukierunkowym, tak, że tego rodzaju języka, używamy również ma wpływ na drodze widzimy świat.
Prema lingvističkom determinizmu, naša mišljenja (ili pogledi na svet) su određeni jezikom - korišćenjem verbalnog jezika i/ili gramatičkih struktura, semantičkih distinkcija i ugrađenih ontologija u okviru jezika. Umereniji stav je da je mišljenje "pod uticajem" jezika, pre nego određeno njime: to je dvosmerni proces, tako da je i vid jezika koji koristimo pod uticajem načina na koji posmatramo svet.
Określenie Fiske kody, które są udostępniane przez członków masowej publiczności i które są rozpoznane nieformalnie poprzez doświadczenie zamiast celowo lub instytucjonalnym. w przeciwieństwie do kodów narrowcast, kody emisji są strukturalnie prostsze, wykorzystujące standardowe konwencje i 'formuły' - tak można wygenerować frazesy i stereotypów.
Fiskeov termin za kodove koje deli publika masovnih medija i koji se neformalno uče kroz iskustvo, pre nego sa namerom ili kroz institucije. Suprotno ciljanom emitovanju, kodovi širokog emitovanja su strukturno jednostavniji i poštuju standardne konvencije i "formule", tako da mogu da stvaraju klišee i stereotipe.
Marshall McLuhan (1911-1980) był kanadyjski historyk literatury, który cieszył się międzynarodową kultowe jak guru mediów w 1960 roku. 'McLuhanism' jest pojęciem czasami używane do odwoływania się do jego przekonanie, że "medium jest komunikat", który miał co najmniej cztery oczywiste znaczenie:), że medium kształtuje jego zawartość (tj , że charakter każdego medium ma konsekwencje dla tego rodzaju doświadczenia, które mogą być najlepiej obchodzić się z nim); b) że za pomocą medium jest ważne w sobie (np. oglądania telewizji lub czytanie książek są doświadczenia w siebie bez względu na to jawne treści); c), że "wiadomość" medium jest wpływ na społeczeństwo; d), że "wiadomości" medium jest jego przemian percepcji zwyczajów użytkowników.
Maršal Mekluan (1911-1980) je bio kanadski književni naučnik koji je imao kultni status medijskog gurua 1960-ih godina. Mekluanizam je termin koji se koristi za njegovu ideju da "medijum je poruka", koja je nosila u sebi najmanje četiri očigledna značenja: a) da medijum oblikuje sadržaj (u suštini, da priroda medijuma implicira vrstu iskustva koja će se doživeti sa njim), b) da je korišćenje medijuma od važnosti samo za sebe (naime, da su gledanje televizije i čitanje knjiga iskustva za sebe nezavisno od sadržaja), c) da je "poruka" medijuma "uticaj" koji ona ima na društvo i d) da je "poruka" medijuma njegova transformacija u opažajne navike korisnika.
Pojęcie wprowadzone przez Jakobson markedness mogą być stosowane do Polaków Paradygmatyczny opozycji (np. mężczyzna/kobieta). Powiązane signifiants (np. mężczyzna/kobieta) składa się z formularza "nieoznakowane" (w tym przypadku, słowo mężczyzna) i 'zaznaczone' formularza (w tym przypadku kobieta słowo). 'Zaznaczone' znaczonym wyróżnia się kilka specjalnych funkcji semantycznych (w tym przypadku dodania początkowej fe-). A oznaczone lub nieoznaczone stanu stosuje się nie tylko do signifiants, ale również do ich znaczonych.
Koncept markiranosi je predstavio Jakobson i primenjuje se na polove paradigmatske suprotnosti (na primer, učenik/učenica). Upareni označitelji (kao što su muško/žensko) se sastoji od nemarkiranog oblika (u ovom slučaju "učenik") i markiranog oblika (u ovom slučaju "učenica"). Markirani označitelj se ističe preko određene semiotičke karakteristike (u ovom slučaju nastavak -a). Markirani i nemarkirani status se ne odnosi samo na označitelje već i na njihovo označeno.
Są Saussure w warunkach. Langue odnosi się do systemu Streszczenie zasad i Konwencji znaczeniowym systemu - to jest niezależne od i pre-istnieje, indywidualnych użytkowników. Parole odnosi się do konkretnych przypadkach jego użytkowania. Do Saussurean semiotyk, liczy są najbardziej podstawowych struktur i zasad semantycznych systemu jako całości zamiast konkretnych wykonań lub praktyk, które są jedynie przypadków jego stosowania. Ile Saussure nie dotyczy samego siebie z warunkowego zwolnienia, strukturze langue jest oczywiście ujawnione przez badanie warunkowego zwolnienia. Stosowania pojęcia do systemów semantycznych w ogóle zamiast po prostu język, rozróżnienie jest jeden między semantycznych systemu i jego użytkowania w określonych tekstów i praktyk.
Sosirovi termini, gde se jezik odnosi na apstraktan sistem pravila i konvencija sistema značenja. On je nezavisan i prethodi postojanju pojedinačnih korisnika. Govor je konkretna upotreba jezika. Sosirovski semiotičarima su najznačajnije strukture koje čine osnovu i pravila semiotičkog sistema, pre nego specifične performanse i prakse koje su samo u domenu upotrebe. Dok se Sosir nije bavio govorom, struktura jezika se svakako otkriva putem proučavanja govora. Ako se isti pojmovi upotrebe na semiotički sistem uopšteno, pre nego na jezik, onda se stvara distinkcija između semiotičkog sistema i njegove upotrebe u tekstovima i slično.
Media jak telewizja i film są uważane przez niektórych semioticians, jak "języków" (choć jest to gorąco zaskarżonej przez innych). Semioticians często odnoszą się do filmów, programów radiowych i telewizyjnych, plakaty reklamowe i tak dalej jako "teksty" i "czytania" mediów, telewizji i fotografii. Językowe modelu często prowadzi semioticians do wyszukiwania dla jednostek analizy mediów audiowizualnych, które są analogiczne do tych używanych w językoznawstwie.
Medij kao što je televizija ili film se smatraju za "jezike" od strane nekih semiotičara, iako to mnogi osporavaju. Semiotičari se često prema filmu, televiziji, radio programima, reklamnim plakatima i sličnom, odnose kao prema "tekstovima" i "čitanju" medija kao što su televizija i fotografije. Ligvistički model često navodi semiotičare da tragaju za jedinicama analize audio-vizualnog medija, koje su analogne onima koje se koriste u ligvistici.
Termin ten jest używany do odwoływania się do korespondencji, paralele lub podobieństwa właściwości, wzory lub stosunków) dwóch różnych struktur; elementy konstrukcyjne elementy b) konstrukcyjne w dwóch różnych konstrukcjach i c) na różnych poziomach w strukturze sam. Niektórzy teoretycy używają homologii termin w dużo ten sam sposób.
Termin se koristi da označi korespodenciju, paralele ili sličnosti u karakteristikama, obrascima ili vezama između a) dve različite strukture, b) strukturnih elemenata dve različite strukture i c) strukturnih elemenata na različitim nivoima unutar jedne strukture. Neki teoretičari koriste termin homologija na isti način.
Ironia jest retoryczne przenośnia. To rodzaj podwójnego znaku w "dosłowny znak", która łączy z inną zazwyczaj znak oznaczać odwrotne znaczenie. Jednak, powściągliwe i zawyżania może być ironiczny.
Ironija je retorički trop. To je vid duplog znaka, gde je "bukvalni znak" kombinovan sa drugim znakom koji obično ima suprotno značenje. Takođe, umanjivanje i preterivanje mogu da budu vid ironije.
Semantycznych pojęcie wprowadzone przez Kristeva intertekstualność jest związane przede wszystkim z poststructuralist teoretyków. Intertekstualność odnosi się do różnych linków w formie i treści, które wiążą tekstu do innych tekstów. Każdy tekst istnieje w stosunku do innych. Chociaż rzadko są potwierdzane długi tekst do innych tekstów, teksty winien więcej do innych tekstów niż do ich twórców.
Semiotički pojam intertekstualnost (Kristeva) je u vezi sa poststrukturalističkim teoretičarima. Intertekstualnost se odnosi na različite veze u vidu forme i sadržaja između tekstova. Svaki tekst postoji u odnosu sa drugim tekstovima. Iako se retko govori o povezanosti tekstova, oni se više oslanjaju jedni na druge neko na njihove stvaraoce.
Ten termin, używany przez Jonathan Potter, odnosi się do interpretacyjnych kody i tekstowe dostępne dla tych Wspólnot interpretacyjnych, które oferują ich potencjał, aby zrozumieć, a także - gdy kod użytkownik ma odpowiedni kapitał symboliczny - do tworzenia tekstów, które zatrudniają tych kodów.
Termin, korišćen od strane Džonatana Potera, odnosi se na interpretativne i tekstualne kodove koji su na raspolaganju interpretativnoj zajednici i koji joj nude mogućnost razumevanja, kao i mogućnost stvaranja teksta koristeći se ovim kodovima (tamo gde korisnik koda ima odgovarajući simbolički kapital).
Tych, którzy podzielają te same kody są członkami tego samego "interpretacyjnych Wspólnoty" - termin wprowadzony przez teoretyk literacki Stanley ryby odnosi się do "pisarzy" i "czytelników" poszczególnych gatunków teksty (ale który może być używany szerzej odnosi się do tych, którzy podzielają kodu).
Ljudi koji dele iste kodove su članovi "interpretative zajednice" - termin koji je uveo kniževni teoretičar Stenli Fiš kako bi obuhvatio i pisce i čitaoce određene vrste teksta.
Chociaż wielu semantycznych kody mogą być postrzegane jako kody interpretacyjnych, to można uznać za tworzące grupę głównych kodów, obok społecznej kody i tekstowych.
Iako mnogi semiotički kodovi mogu da se smatraju za interpretativne, oni predstavljaju jednu od osnovnih grupa kodova, pored društvenih i tekstualnih.
W modelu Peirce w znak interpretant nie jest tłumaczem, ale raczej w tym sensie, ze znakiem. Peirce nie dysponują interpretera bezpośrednio w jego triady, chociaż on podkreślić wyjaśniający proces semiosis.
U Pirsovom modelu znaka, interpretant nije interpretator već smisao koji znak daje. Pirs ne uključuje interpretatora neposredno u trijadu, iako naglašava interpretativni proces semioze.
Interpelacji jest termin Althussera opisać mechanizm, zgodnie z którą podmiot ludzki jest "stanowiły" (wykonany) przez wstępnie danej struktury (stanowisko strukturalną). Tej koncepcji jest używany przez marksistowskich teoretycy mediów do wyjaśnienia funkcji ideologicznej mediów przy teksty.
Interpelacije je Altuserov termin koji opisuje mehanizam gde je ljudski subjekat sačinjen od unapred datih struktura (strukturalistički stav). Ovaj koncept su koristili marksistički teoretičari medija da objasne ideološku funkciju tekstova masovnih medija.
Celowe błędne (identyfikowanych przez teoretyków literatury Wimsatt i Beardsley) polega na dotyczące znaczenia tekstu intencje autora. Chociaż te teoretyków uważa znaczenie jako znajdujących się w tekście, innych teoretyków, nie dzieląc ich punktu widzenia dosłownego również oddalił intencje autora w rozumieniu.
Namerna zabluda (definisana od strane književnih teoretičara Vimsata i Birdslija) podrazumeva povezivanja značenja teksta sa namerama autora. Iako ovi teoretičari smatraju da se značenje nalazi unutar teksta, drugi teoretičari koji ne dele njihov stav odbacuju namere autora u kontekstu značenja.
Tryb, w którym znaczonym nie jest czysto arbitralne, ale jest połączony w jakiś sposób (fizycznie lub przyczynowo) do oznaczało - ten link może być obserwowane lub wywnioskować (np. dym , wiatrowskaz, termometr, zegar, -Poziomica, ślad, Czytnik linii papilarnych, zapukać do drzwi, tętno, wysypki, bóle) (Peirce).
Kada označitelj nije samo arbitraran već je u određenom obliku u direktnoj vezi sa označenim (fizičkoj ili uzročnoj) - ova veza se može uočiti ili zaključiti (na primer, dim, vetrokaz, termometar, sat, otisak, kucanje, puls, svrab, bol) (Pirs).
Termin ten został użyty przez Christian Metz do odwoływania się do kinowej znaczonym. Termin ten jest używany w więcej niż jednym znaczeniu. Znaczonym kinowe jest "wymyślony" ze względu na oczywiste przejrzystości percepcji, co sugeruje obecność Coca jego nieobecność oznaczała - funkcja powszechnie uważane za klucz do potęgi kina.
Termin je koristio Kristijan Mec da označi kinematografski označitelj. Termin se koristi u više od jednog značenja. Kinematografski označitelj je "imaginarni" jer je opažajno transparentan i sugeriše neposredno prisustvo njegovog odsutnog označenog - osobina koja se smatra za osnovu snage kinematografije.
Tryb, w którym znaczonym jest postrzegane jako przypominający lub naśladując znaczonego (rozpoznawalny patrząc, brzmiący, uczucie, smaku lub zapachu jak to) - są podobne w posiadających niektóre z jego cech (np. portret, schemat, model w skali, onomatopeja, metafor, "realistyczna" dźwięki muzyki, efektów dźwiękowych w słuchowisko radiowe, mianem ścieżka dźwiękowa, gesty odtwórczy) (Peirce).
Kada se označitelj smatra da podseća ili imitira označeno (tako što liči, zvuči, oseća se, ima ukus ili miriše kao to) - sličan je u smislu da ima neke od njegovih osobila (na primer, portret, dijagram, onomatopeja, metafora, "realistični" zvukovi u muzici, zvučni efekti u radio drami, imitativni pokreti) (Pirs).
W modelu Jakobson w komunikacji językowej dominacji jednego z sześciu czynników w wypowiedzi odzwierciedla inną funkcję językową. więzy: zorientowana na kontekst, wyraziste: zorientowanej na addresser; conative: zorientowana na adresata, fatyczna: zorientowana na kontakt; metalingual: zorientowana na kod, poetyckie: zorientowanej na wiadomość. w danej sytuacji, jeden z tych czynników jest "dominujący", i ta dominująca funkcja wpływa na ogólny charakter "wiadomości".
U Jakobsonovom modelu lingvističke komunikacije dominacija bilo kog od šest faktora u izgovoru utiče na određenu lingvističku funkciju. Referentni: orijentisan na kontekst; ekspresivan: orijentisan na pošiljaoca; konativan: orijentisan na primaoca; fatičan; orijentisan na kontakt; metalingvalan: orijentisan na kod; poetski: orijentisan na poruku. U bilo kojoj situaciji, jedan od ovih faktora je dominantan i dominantna funkcija utiče na opšti karakter "poruke".
Hjelmslev wprowadził pojęcie, że zarówno wypowiedzi, jak i treści, treści i formy. w ramach znaki mają cztery wymiary: substancja zawartości; formy treści; treść wypowiedzi formy ekspresji.
Jelmslev je predstavio ideju da i izraz i sadržaj imaju svoj oblik i materiju. U tom okviru, znakovi imaju četiri dimenzije: materiju sadržaja, oblik sadržaja, materiju izraza i oblik izraza.
W jego triadycznych wzór znak Peirce określonego znaku jako wystąpienie 'Firstness', jego obiekt jako wystąpienie 'Secondness' i interpretant jako wystąpienie "Thirdness"
Kroz ovaj trijadski model znaka Pirs je smatrao znak za "prvost", njegov objekat za "drugost" i njegovu interpretaciju za "trećost".
Model diadyczny znaku opiera się na znak podziału na dwa niezbędne elementy składowe. Model Saussure znak jest diadyczny (należy zauważyć, że Saussure podkreślał, że taki podział był czysto analityczne).
Dijadski model znaka se zasniva na podeli znaka na dva neophodna sastavna dela. Sosirov model znaka je dijadski, ali je Sosir insistirao na tome da je ta podela čisto analitička.
Pary wzajemnie wykluczające signifiers w zestawie paradygmat reprezentującym kategorie, które nie definiują pełną universe of dyskursu (odpowiednich ontologiczny domeny), np sun/Księżyca (Leymore).
Parovi međusobno isključivih označitelja u paradigmi kategorija koji zajedno ne čine kompletan univerzum diskursa (relevantan ontološki domen), na primer sunce/mesec (Lejmor).
Saussure podkreślić, że relacje między znaczonym językowe i oznaczony jest dowolny: łącza między nimi nie jest konieczne, wewnętrzna lub "naturalny". On był odmawianie extralinguistic wpływy (zewnętrzne językowe systemu). Filozoficznym, relacja jest ontologically dowolnego: początkowo it makes no difference jakie etykiety przywiązujemy do rzeczy, ale oczywiście znaki nie są społecznie lub historycznie dowolne (po znaku ma wejść w historycznych istnienia możemy dowolnie zmieniać signifiers). Saussure koncentruje się na znaki językowej, przy jednoczesnym Peirce bardziej wyraźnie zajmuje się znaki w dowolnym środkiem i zauważył, że relacje między signifiers i ich signifieds zmienia się w samowolnym - od radykalnych samowolnym objawów symboliczne, za pośrednictwem postrzeganym podobieństwo znaczonym przelana zwracana kwota w znaki ikony, z minimalnym samowolnym indexical znaków. Wiele semioticians twierdzą, że wszystkie znaki są w pewnym stopniu arbitralne i konwencjonalnych (i tym samym podlegają ideologicznej manipulacji).
Sosir naglašava arbitrarnu vezu između lingvističkog označitelja i označenog: veza između njih nije obavezna, suštnska ili prirodna. On je poricao postojanje ekstralingvističkih uticaja (spoljnih u odnosu na lingvistički sistem). Filozofski gledano, veza je ontološki arbitrarna: prvobitno ne postoji razlika u tome koje etikete dodeljujemo stvarima, ali znakovi naravno nisu društveno ili istorijski arbitrarni (ako znak ima istorijsko postojanje, ne mogu mu se arbitrarno menjati označitelji). Sosir se fokusirao na lingvističk znakove, dok se Pirs više bavio znakovima u svakim medijima i naglašavao da veza između označitelja i označenog varira u arbitrarnosti - od radikalne arbitrarnosti simboličkih znakova, preko pretpostavljene sličnosti između označenog i označitelja u ikonskim znakovima, do minimalne arbitrarnosti indeksiranih znakova. Mnogi semiotičari smatraju da su svi znakovi u nekoj meri arbitrarni i konvencionalni (i samim tim predmeti ideološke manipulacije).
Roland Barthes wprowadził koncepcję mocowania. Lingwistyczny elementy tekstowe (takie jak podpis) mogą służyć do "kontrolne" (lub ograniczyć) preferowany odczytów obrazu (odwrotnie kontrolne niejednoznaczny tekst werbalne można przykłady użycia obrazu).
Rolan Bart je uveo koncept usidrenja. Lingvistički elementi u teksu (kao što je naslov) koji služe kao "sidro" (ili ograničenje) za tumačenje teksta (kao što i ilustrativno upotrebljena slika može da usidri dvosmisleni verbalni tekst).
Pary opozycyjna signifiers w zestawie paradygmat reprezentującym kategorie porównawczych stopnia tajności samego wymiaru niejawna i którym wspólnie definiują pełną universe of dyskursu (odpowiednich ontologiczny domeny), np dobrej/bad gdzie 'nie dobra' jest na nie koniecznie "bad" i odwrotnie (Leymore).
Parovi suprotnih označitelja u paradigmi koja predstavlja kategorije, koji su uporedno gradirani u istoj dimenziji i koji zajedno čine celokupan univerzum diskursa (relevantni ontološki domen), na primer dobar/loš, gde "ne-dobar" nije obavezno "loš" i obratno (Lejmor).
Tak zwane "affective hazardzisty" (identyfikowanych przez teoretyków literatury, którzy uznaje znaczenie jako przebywających w tekście) obejmuje, dotyczące znaczenia tekstu do jego czytelników interpretacje - które te teoretyków postrzegał jako formy relatywizmu. Kilka współczesnych teoretyków uważają to za hazardzisty od większości Porozumieniem należytą wagę do celów czytelników.
Afektivna zabluda, identifikovana od strane književnih teoretičara koji smatraju da se značenje nalazi unutar teksta, podrazumeva da se značenje teksta dovodi u vezu sa tumačenjem čitaoca - što je prema ovim teoretičarima vid relativizma. Mali broj savremenih teoretičara to smatraju za "zabludu", jer većina uzima u obzir značaj potrebe čitaoca.
Signifiers, które są nieobecni z tekstu, ale które (w odróżnieniu od) Niemniej jednak wpływ rozumieniu znaczonym faktycznie wykorzystanych (który jest pobierana z tego samego zestawu paradygmat). Dwie formy nieobecności ma szczególnych etykiet w języku angielskim: to, co jest "widocznym przez jej brak" który "wychodzi bez powiedzenie". Zobacz też: Dekonstrukcja, odmianę, Paradigmatic analizy, znaczonym.
Označitelj koji se ne nalaze u tekstu ali koji ipak utiču na značenje označitelja koji su zapravo iskorišćeni (što je u okviru jedne paradigme). Postoje dva oblika ovog odsustva: ono što je upadljivo zbog odsustva i ono što se podrazumeva. Vidi i: dekonstrukcija, paradigma, paradigmatska analiza, označitelj
Narratology (lub teorii narracji) to główne pole interdyscyplinarne własnego i nie jest koniecznie oprawione w perspektywie semantycznych. Semiotic narratology chodzi o narracji w dowolnym trybie - literackich lub -literackie, fikcyjnych lub -fikcyjna, werbalne lub wizualne - ale koncentruje się na minimalne jednostki narracji i gramatyka działki.
Naratologija, ili narativna teorija, je samostalno interdisciplinarno polje koje ne mora da bude deo semiotičke perspektive. Semiotička naratologija se bavi narativom u svakom smislu - literarnom ili neliterarnom, fiktivnom ili nefiktivnom, verbalnom ili vizuelnom - ali teži da naglasak stavi na najmanje narativne jedinice i "gramatiku zapleta".
Narracji jest przedstawienie "łańcuch" wydarzenia. w uporządkowany arystotelesowskiej formy narracyjne, związku przyczynowego i Historia kolei cele (wydarzeń chronologicznych) do wydruku: imprezy na początku powoduje, te w środku, i wydarzenia w środku powodują te pod koniec.
Narativ je predstavljanje niza događaja. U aristotelovskoj narativnoj formi, posledičnost i ciljevi pretvaraju priču (hronološke događaje) u zaplet: događaji na početku uzrokuju one u sredini, dok oni u sredini uzrokuju one na kraju.
Narracja jest ustawa i proces produkcji narracji. Tryby adres różnią się w ich narracji punkt widzenia. Napisane narracji może zatrudniać narracji trzecioosobowej ominiscient ("mówi") lub "subiektywne" narracja pierwszoosobowa ("pokazano"). w telewizji i filmu, leczenie aparatu jest nazywany "subiektywne", gdy kamera pokazuje nam wydarzenia jakby od konkretnego uczestnika wizualnego punktu widzenia (zachęcanie do widzów do identyfikacji danej osoby sposób postrzegania wydarzeń, a nawet ochotę naocznym świadkiem wydarzeń, sami).
Naracija je čin i proces stvaranja narativa. Načini obraćanja se razlikuju u narativnoj tački posmatranja. Zapisane priče mogu da uključuju naraciju od strane treće osobe ili subjektivnu naraciju (u prvom licu). Na televiziji i filmu, položaj kamere se smatra subjektivnim kada nam kamera pokazuje događaje iz tačke posmatranja određenog očesnika (podstičući posmatrače da se identifikuju sa datim učesnikom ili da se i sami osećaju kao svedoci događaja).
Barthes twierdzi, że rozkaz oznaczenie o nazwie oznaczenie i konotacji łącząc się dają ideologii w postaci mitu - który został opisany jako trzeciej kolejności oznaczenie. Popularne użycie terminu "mit" sugeruje, że to odnosi się do przekonania, które są ewidentnie fałszywe, ale semantycznych użycie terminu nie koniecznie sugeruje to .
Prema Bartu, nivoi signifikacije nazvani denotacija i konotacija se kombinuju da bi se proizvela ideologija u formi mita - što se naziva trećim nivoom signifikacije. U popularnoj upotrebi termin "mit" se odnosi na verovanja koja su očigledno lažna, ali ovo ne mora da bude slučaj u njegovoj semiotičkoj upotrebi.
Termin "motywacja" (używane przez Saussure) czasami jest skontrastowane z "ograniczenia" w opisie w zakresie do którego znaczonego określa znaczonym. , Tym bardziej znaczące jest ograniczony przez oznaczało, tym bardziej "zmotywowani" znak jest: ikony objawy są bardzo zmotywowani, symboliczne znaki są brak motywacji. , Mniej zmotywowany znak, uczenia się więcej uzgodnionych kodu jest wymagane.
Termin "motivacija" (korišćen od strane Sosira) je ponekad u suprotnosti sa "ograničenjem" kada se opisuje mera u kojoj označeno određuje označitelja. Što je više označitelj ograničen označenim, znak je više motivisan - ikonički znaci su visoko motivisani, dok su simbolički znaci nemotivisani. Što je znak manje motivisan, potrebno je više učiti dogovoreni kod.
Modernizm odnosi się do ruchu całej sztuki na zachodzie, które sięgają końca XIX wieku, był w wysokości od około 1910 do 1930 i trwała do około końca lat 70. Był to najbardziej ogólnie charakteryzuje się odrzucenie tradycji i sztuki jako imitacja. Chodziło znaczne krzyżowania się między sztuki i jej różne formy w różnych krajach. Sztuki wizualne obejmowała Dadaizm, surrealizm, kubizm i Futuryzm.
Modernizam se odnosi na pokret u umetnosti na Zapadu koji potiče iz kraja XIX veka, a svoj vrhunac doživljava između 1910. i 1930. godine, i traje do kasnih 1970-ih. Karakteriše ga, u širokom smislu, odbijanje tradicije i umetnosti kao imitacije. Uključuje značajna ukrštanja između umetnosti i njenih različitih delova u različitim zemljama. U vizuelnoj umetnosti, on uključuje kubizam, dadaizam, nadrealizam i futurizam.
Modalność odnosi się do rzeczywistości statusu przyznanego lub przez znak, tekst lub gatunek. Peirce klasyfikacji znaków w trybie relacji znak pojazdu w celu jego referent odzwierciedla ich modalności - ich oczywiste przejrzystości w odniesieniu do "rzeczywistości" (trybu symbolicznego, na przykład, o niskiej modalności).
Modalitet se odnosi na stvarni status dodeljen znaku, tekstu ili žanru. Pirsova klasifikacija znakova u kontekstu odnosa između znaka i onoga na šta se odnosi predstavlja njihov modalitet - njihovu transparentnost u odnosu prema "stvarnosti" (simbolizam, na primer, ima niski modalitet).
Metafora wyraża nieznane (znane w żargonie literackich jako "treścią") pod względem znanych (pojazd). Tenor i pojazdu są zwykle niepowiązane: musimy wyobraźni skok rozpoznać podobieństwo do którego nawiązuje świeże metafora. w kategoriach semantycznych, metafora obejmuje jeden oznaczało działając jako znaczonym, odnosząc się do raczej różne oznaczało. Metafory początkowo wydają się niekonwencjonalne bo one podobno lekceważenie "dosłowny" lub wyznaniowy podobieństwo.
Metafora izražava manje poznat termin kroz neki koji je više poznat. Ova dva termina nisu u direktnoj vezi i moramo da upotrebimo maštu da bismo uočili sličnost na koju metafora aludira. U semiotičkom smislu, metafora podrazumeva da jedno označeno funkcioniše kao označitelj za nešto potpuno drugo označeno. Metafore na prvi pogled deluju nekonvencionalne jer očigledno zanemaruju bukvalnu ili denotativnu sličnost.
Pojęcie "średniej" jest używany w różny sposób przez teoretyków różnych i może obejmować takie kategorie jak mowy i pisania lub drukowania i nadawania lub odnoszą się do specyficznych form technicznych w mediach masowego przekazu (radio, telewizja, gazety, czasopisma, książki, fotografie, filmy i rekordy) lub mediów komunikacji interpersonalnej (telefon, list, faks, e-mail, wideokonferencji, systemów komputerowych czat).
Termin medijum se koristi na različite načine od strane različitih teoretičara i može da uključuje široke katerogije kao što su govor i pisanje, štampa i emitovanje, da se odnosi na specifične tehničke forme u okviru medija masovne komunikacije (radio, televizija, novine, časopisi, knjige, fotografije, film i snimci) ili na medije lične komunikacije (telefon, pismo, faks, imejl, video konferencija, četovanje putem kompjutera).
Kody kinowe i telewizyjne obejmują: gatunek; zbiorowych (strzał rozmiar, ostrości, obiektyw ruch, ruch kamery, kąt, wybór obiektywu, składu); Edycja (kawałki i zanika, szybkość cięcia i rytmu); manipulacji czasu (kompresja, wspomnienia, flashforwards, slow motion); oświetlenie; kolor; dźwięk (soundtrack, muzyka); styl grafiki i narracji.
Kinematografski i televizijski kodovi uključuju: žanr, snimak (kadar, fokus, kretanje kamere, ugao, kompozicija), montaža (rezovi, prelazi, ritam), upravljanje vremenom (kompresija, gledanje unazad, gledanje unapred, usporeni snimak), svetlo, boja, zvuk (filmska muzika), grafika i narativni stil.
Essentialists twierdzą, że niektóre znaczonych są odrębną, autonomiczną podmiotów, których istnienie obiektywnych i podstawowe właściwości, które są definiowane w pewnego rodzaju bezwzględna, uniwersalny i transhistorical "istotę". Te znaczonych (takich jak "Rzeczywistość" "Prawdy", "Znaczenie", "Fakty", "Umysł", "Świadomości", "Natura", "Uroda", "Sprawiedliwości", 'Wolność') są przyznane statusu ontologicznego, w którym istnieją 'przed' język. w stosunku do ludzi, termin odnosi się do stanowiska, że istoty ludzkie (lub określonej kategorii osób, takich jak "kobiety") mają związane, niezmienne i charakterystyczny charakter, który może być "odkrył" (to powiedzieć kobiet lub mężczyzn, na przykład, jest esencjalizmu biologicznych). Stanowisko, znany jako "humanizmu", (który jest głęboko osadzone w kulturze zachodniej) jest esencjalna, oparte na założeniu, że osoba ma "wnętrze" ("osobowości", "postaw" i "opinii") który jest stabilne, spójne, spójny, jednolity i autonomiczne i która określa nasze zachowanie. Burżuazyjnej ideologii jest esencjalna w charakteryzujące społeczeństwo w 'Darmowe' osób, których wcześniej podane esencje zawierają "talent", "efektywność", "lenistwo" lub "rozrzutność".
Esencijalisti smatraju da određeno označeno predstavlja zasebnu, nezavisnu jedinicu koja ima objektivno postojanje i suštinske karakteristike i koja se može definisati kao vid apsolutne, univerzalne i transistorijske "suštine" ili "esencije". Ovakvo označeno (kao što je "stvarnost", "istina", "značenje", "činjenice", "um", "svest", "priroda", "lepota", "pravda", "sloboda") ima ontološki status u kom ono postoji "pre jezika". U odnosu prema ljudima, taj pojam je u vezi sa stavom da ljudska bića (ili posebna kategorija ljudi) imaju inherentnu, nepromenjivu i zasebnu prirodu koja može da bude "otkrivena" (ako se govori o ženama i muškarcima u ovom kontekstu, to je biološki essencijalizam). Ovaj stav poznat i kao humanizam (koji je duboko ukorenjen u zapadnoj kulturi) je esencijalistički jer se pretpostavlja da pojedinac ima "unutrašnje ja" ("ličnost", "stavove" i "mišljenja") koje je stabilno, koherentno, konzistentno, jedinstveno, autonomno i koje određuje naše ponašanje. Buržoaska ideologija je esencijalistička jer karakteriše društvo terminima kao što su "slobodni pojedinac", čija unapred data esencija može biti "talenat", "efikasnost", "lenjost" ili "raskalašnost".
'Puste' lub 'pływających' znaczonym roznie jest zdefiniowany jako znaczące z niejasnych, bardzo zmienna, unspecifiable lub nieistniejące oznaczało. Takie signifiants oznacza różne rzeczy dla różnych ludzi: może oznaczać wiele lub nawet żadnych znaczonych; one może oznaczać cokolwiek chcesz je oznacza ich tłumaczy. Tych, którzy zakładamy istnienie takich signifiants twierdzą, że jest radykalne odłączenia między znaczonym i oznaczało.
Prazan označitelj se različito definiše kao označitelj sa nejasnim, promenljivim, nepreciziranim ili nepostojećim označenim. Takvi označitelji znače različite stvari različitim ljudima: oni mogu da predstavljaju više označenog i mogu da imaju bilo koje značenje koje im dodeli onaj ko ih tumači. Oni koji pretpostavljaju postojanje takvih označitelja smatraju da postoji značajan diskontinuitet između označitelja i označenog.
Pejzaż semiotyczny kod, który ma "podwójne przegubu" (jak w przypadku z języka werbalne) mogą być analizowane na dwa poziomy strukturalnych abstrakcyjne: wyższy poziom o nazwie „poziom pierwszy przegubu"i niższym poziomie -"poziom drugi przegubu". Na poziomie przegubu pierwszy system składa się z najmniejszą znaczących jednostek dostępnych (np. język lub wyrazy w języku).
Semiotički kod koji ima "dvostruku artikulaciju" (kao u slučaju govornog jezika) može da se analizira na dva apstraktna strukturna nivoa: na višem nivou koji se naziva "nivo prve artikulacije" i na nižem "Nivou druge artikulacije". Na nivoou prve artikulacije sistem se sastoji od najmanjih jedinica koje nose značenje (ne primer morfeme ili reči u jeziku).
Przegubu odnosi się do strukturalnych poziomy kodami Pejzaż semiotyczny. Kody Pejzaż semiotyczny zostały albo pojedynczy przegubu, podwójne przegubu lub nie przegubu. Pejzaż semiotyczny kod a która ma "podwójne przegubu" (jak w przypadku z języka werbalne) mogą być analizowane na dwa poziomy strukturalnych abstrakcyjne: wyższy poziom o nazwie „poziom pierwszy przegubu"i niższym poziomie -"poziom drugi przegubu".
Artikulacija se odnosi na strukturne nivoe unutar kodova. Semiotički kodovi mogu da imaju ili jedinstveno ili dvostruku ili da nemaju artikulaciju. Semtiočki kod koji ima dvostruku artikulaciju (kao u slučaju govornog jezika) može da se analizira na dva apstraktna strukturna nivoa: viši nivo nazvan "nivo prve artikulacije" i niži "nivo druge artikulacije".
Pejzaż semiotyczny kody zostały albo pojedynczy przegubu, podwójne przegubu lub nie przegubu. Kody z pojedynczym przegubu mają przegubu pierwszego lub drugiego przegubu tylko. Kody z pierwszego przegubu się składać wyłącznie ze znaków - znaczących elementów, które są systematycznie powiązane ze sobą-, ale nie ma żadnych drugi przegubu struktura tych znaków w minimalnym, bez znaczących elementów. , Gdzie powtarzającym się najmniejszą jednostkę strukturalnych w kod ma znaczenie, kod został pierwszym przegubu tylko.
Semiotički kodovi mogu da imaju jedinstvenu ili dvostruku ili da nemaju artikulaciju. Kodovi sa jedinstvenom artikulacijom imaju samo prvu ili samo drugu artikulaciju. Kodovi sa prvom artikulacijom se sastoje samo od znakova - značenjskih jedinica koje su sistematski određene jedna prema drugoj - ali ne postoji druga artikulacija koja strukturira ove znakove u najmanje, ne-značenjske jedinice. Ako najmanja strukturna jedinica koda ima značenje, kod ima samo prvu artikulaciju.
Dla Saussure był to jeden z dwóch części znaku, (który był niepodzielnych z wyjątkiem do celów analitycznych). W Saussurean tradycji, znaczonym jest formularz, który przyjmuje objawów. Dla Saussure osobiście, w odniesieniu do językowej objawów, oznaczało to forma niematerialnymi spoken word - "dźwięk obraz" ("psychologiczne nadrukiem dźwięku, wrażenie ułatwia na our senses").
Za Sosira je označitelj jedan od dva dela znaka (koji su neodvojivi osim u svrhu analize). U Sosirovoj tradiciji, označitelj je forma koju znak ima. U konteksu lingvističkih znakova, ovo je za Sosira predstavljalo nematerijalnu formu izgovorene reči - "zvučnu sliku" (psihološki otisak zvuka, utisak koji on ostavlja na naša čula).
Dla Saussure przelana zwracana kwota była jedną z dwóch części znaku, (który był niepodzielnych z wyjątkiem do celów analitycznych). Saussure oznaczony jest pojęciem psychiczne, reprezentowanej przez znaczonym (i nie jest rzeczą istotną). Nie wyklucza to odwołanie znaki do obiektów fizycznych na świecie jak również, do abstract pojęć i fikcyjnych podmiotów, ale przelana zwracana kwota jest sama nie wyraz na świecie (w przeciwieństwie do Peirce na obiekt). Dojdzie do kolejnych tłumaczy zrównać przelana zwracana kwota z "zawartość" (dopasowanie formy znaczonym w znanych dualizm "formy i treści").
Za Sosira je označeno jedan od dva dela znaka (koji su neodvojivi osim u svrhu analize). Sosirovo označeno je mentalni koncept koji je predstavljen od strane oznaćitelja (nije materijalan). Ovo ne isključuju znakove u vidu fizičkih objekata ili apstraknte koncepte i fiktivne jedinice, ali označeno nije samo za sebe predstavljeno u svetu (za razliku od Pirsovog objekta). Uobičajena praksa da se prilikom tumačenja izjednačava označeno sa sadržajem (povezujući formu označitelja sa poznatim dualizmom forme i sadržaja).
Znak jest znaczące jednostki, która jest interpretowana jako "stały dla" coś innego niż sama. Znaki znajdują się w formularzu fizyczne wyrazy, obrazów, dźwięków, aktów lub obiekty (ta forma fizyczna jest czasami znany jako pojazd znak). Znaki mają żadnego znaczenia wewnętrzne i stać się znaków, tylko wtedy, gdy znak użytkownicy inwestowanie ich znaczenie w odniesieniu do uznanego.
Znak je značenjska jedinica koja predstavlja nešto drugo. Znakovi se nalaze u fizičkom obliku reči, slika, zvukova, pokreta i objekata. Znakovi nemaju značenje sami za sebe već postaju znacima kada im je dodeli značenje sa referencom ka prepoznatom kodu.
Luźno zdefiniowane jako 'the study of znaki' lub "theory of znaki", nazywane Saussure był 'semiology': "nauki, których badania roli znaków jako część życia społecznego". Saussure wykorzystania sémiologie termin pochodzi z 1894 i Peirce przez pierwsze użycie terminu Pejzaż semiotyczny został w 1897. Semiotyka nie staną się szeroko institutionalized jako formalne akademickie dyscypliny i nie jest naprawdę nauki. Nie jest czysto metody analizy tekstu, ale wiąże się z teorii i analizy znaków i signifying praktyk.
Široka definisano kao nauka ili teorija o znacima, ono što je Sosir zvao "semiologijom" je nauka koja proučava ulogu znakova kao delova društvenog života. Sosirova upotreba termina semiologija datira iz 1894. godine dok je Pirs prvi put upotrebio termin semiotika 1897. godine. Semiotika nije široko prihvaćena kao formalna akademska disciplina i ne predstavlja nauku u pravom smislu. Ali nije ni samo metod analize teksta, jer uključuje teoriju i analizu znakova i praksu dodeljivanja značenja.
Greimas wprowadził Pejzaż semiotyczny placu jako środek mapowania logiczne spójników i disjunctions dotyczących kluczowych funkcji semantyczne w tekście. Jeśli rozpoczynamy rysując linię poziomą, łączącego dwa warunki łączyć par takich jak "beautiful" i "ugly", musimy przekształcić to Pejzaż semiotyczny kwadrat poprzez to górnej linii kwadrat w którym dwa inne logiczne możliwości - "nie ugly" i "not beautiful" zajmują dolnych rogach. Plac Pejzaż semiotyczny przypomina nam, że nie jest to po prostu binarne sprzeciwu, ponieważ nie jest czymś, co nie jest piękne niekoniecznie Brzydula i że nie jest czymś, co nie jest brzydki niekoniecznie piękne.
Gremas je predstavio semiotički kvadrat kao sredstvo za mapiranje logičkih konjukcija i disjunkcija u vezi sa ključnim semantičkim obeležjima u tekstu. Ako za početak povučemo horizontalnu liniju između dva uobičajeno uparena termina, kao na primer "lep" i "ružan", i posmatramo je kao gornju stranu kvadrata, semiotički kvadrat se dobija tako što njegovu donju stranu čine druge dve logičke mogućnosti - "nije ružan" i "nije lep". Semiotički kvadrat nas podseća da ne postoji samo binarna opozicija, odnosno da ako nešto nije lepo ne mora da bude ružno a da nešto što nije lepo ne mora da bude ružno.
Nieskończony wykorzystanie elementów skończonych jest funkcji, która w odniesieniu do mediów w ogóle ma został określony jako "Pejzaż semiotyczny gospodarki". Funkcja strukturalnych podwójne przegubu w ramach systemu Pejzaż semiotyczny umożliwia nieskończenie wiele kombinacji znaczenie ma być generowana za pomocą niewielkiej liczby jednostek niskiego poziomu.
Neograničena upotreba ograničenih elemenata se naziva semiotičkom ekonomijom u kontekstu medija. Strukturno obeležhe dvostruke artikulacije u okviru semiotičkog sistema dozvoljava da se stvori neograničen broj smislenih kombinacija koristeći ograničen broj jedinica.
Materializm jest pozycji anti-idealist i anti-essentialist, który krytykuje esencjalna abstrakcji i reification i formalistą redukcji substancji do formy i stosunków. To jest realistą, w tym świecie jest postrzegany jako recalcitrant jest z własnej, który jest odporny na nasze intencje. Materialiści (czasami nazywane kultury materialiści) podkreślają takie rzeczy jak tekstowa reprezentacja pasowania rzeczywistości społecznej (takich jak ubóstwo, choroby i eksploatacji), społeczno kulturalnej i historycznej nieprzewidziane znaczeniowym praktyk i specyficzność i właściwości fizycznych nośników i znaki (tłumione w przejrzystości kodów dominującej estetyki realizmu).
Materijalizam je anti-idealističko i anti-esencijalističko gledište koje kritikuje esencijalističku apstraktnost, postvarivanje i formalističko redukovanje supstance na formu i odnose. On je realističan u smislu da se svet posmatra kao nešto što ima svoju volju nezavisno od naših namera. Materijalisti (nekad nazivani i kulturalni materijalisti) naglašavaju stvari kao što su tekstualna predstava materijalnih uslova u društvenoj stvarnosti (kao što su siromaštvo, bolest i eksploatacija), društveno-kulturni i istorijski događaji sa značajnim posledicama i specifičnost i fizička obeležja medija i znakova (potisnutih u transparentnosti dominantnih kodova estetskog realizma).
W przeciwieństwie do komunikacji interpersonalnej ("jeden do jednego" komunikacji) termin ten jest zazwyczaj używany do odnoszą się do 'jeden do wielu' komunikacji, mimo, że ten dictinction ma tendencję do przeoczyć znaczenie komunikacji w małych grupach ("jeden" ani "wielu"). Podczas masowej komunikacji może być "na żywo" lub zapisana, to przede wszystkim asynchroniczne - żywo dwukierunkową komunikację za pośrednictwem medium masa występuje tylko w szczególnych przypadkach radiowego lub telewizyjnego "phone-ins" (które dotyczą komunikacji interpersonalnej, który następnie jest nadawany).
Za razliku od lične komunikacije ("jedan ka jednom" komunikacije), ovaj termin se obično koristi da označi "jedan ka mnogima" komunikaciju, iako ova distinkcija često ne uzima u obzir značaj komunikacije u malim grupama (nije ni ka "jednom" ni ka "mnogima"). Dok masovna komunikacije može da postoji "uživo" ili zabeleženo, ona je pre svega asinhrona - dvosmerna komunikacija uživo putem masovnih medija se dešava samo u izuzetni slučajevima kao što su radio i televizijska uključenja (što podrazumeva ličnu komunikacija koja je potom emitovana).
Derrida używany termin ten odnosi się do "metafizyką obecności" w kulturze zachodniej - w szczególności jego phonocentrism i jego Fundacja na mityczny "transcendentne oznaczało". Logocentrism może również odnosić się do zwykle nieświadome uprzedzenia interpretacyjnych Jakie przywileje komunikacji językowej w revealingly o nazwie 'niewerbalne' formy komunikacji i ekspresji kółko unverbalized uczucia logocentrism uprawnień oka i ucha na innych sposobów sensorycznej, takie jak dotyk;
Derida koristi ovaj termin da označi "metafiziku prisustva" u zapadnoj kulturi - posebno njen fonocentrizam i njeno građenje na temelju mitski obeleženog transcendenta. Logocentrizam može takođe da se odnosi na tipično nesvesnu predrasudu prilikom tumačenja koja privileguje ligvističku komunikaciju naspram "ne-verbalnih" formi komunikacije i izraza i naspram neverbalizovanih osećanja; logocentrizam privileguje oči i uši naspram drugih čula kao što je dodir.
Uzasadnianie, że znaczenie tekst zawarty w nim i jest całkowicie określona przez to tak, że czytelnik musi zrobić się "wyciąg" ten znaczenie od znaków w nim. To stanowisko ignoruje znaczenie "wykraczających poza informacje podane" i ogranicza ze zrozumieniem do dekodowania (w najwęższym znaczeniu) właściwości tekstowe (bez nawet odniesienie do kodów).
Zabluda da se značenje teksta nalazi u tekstu i da je potpuno njime određeno, tako da sve što čitalac treba da uradi je da "izvuče" iz znakova u okviru teksta. Ovaj stav ignoriše značaj tumačenja preko datih informacija i ograničava razumevanje na dekodiranje (u najužžem smislu) tekstualnih obeležja (bez referenci na kodove).
